Brighton wint REMF game, maar verliest van Watford
25-April

Al geruime tijd uitgekeken naar deze wedstrijd. Niet alleen omdat het onze laatste wedstrijd was die we dit seizoen zouden bezoeken. Maar ook vanwege de vrijdag ervoor. Brighton speelde die avond tegen Crystal Palace. Niet de -duur- betaalde profs, maar de supporters onderling, dit ter ere van de REMF. De enige avond van het jaar dat de rivaliteit voor even (deels) opzij werd gezet. Brighton speelde onder andere met de oud profs Paul Watson en Peter Ward. Ward in het verleden een goalmachine, maar tegenwoordig een wat oudere man die het puur van inzicht moest hebben. 

Voor de rust hadden beide teams enkele kansjes. Brighton probeerde het vooral van afstand. De Eagles zochten het meer op voetbal technisch gebied. Gescoord werd er echter niet. De ongeveer 400 bezoekers werden meer verwend in de tweede helft, waar Palace al snel de voorsprong nam. Stand hield de voorsprong niet, Brighton maakte 1-1. Penalty's moesten uitkomst bieden. Waar Brighton alles scoorde, miste Palace er eentje. Waardoor Brighton de beker won. Maar veel belangrijker deze avond was natuurlijk het opgehaalde geld voor REMF. In totaal werd er deze avond ongeveer 12.000 pond opgehaald. Een mooi bedrag. Daarnaast was het een vermakelijk avond doordat de mascottes van beide clubs zich nogal lieten gaan in flauwe en soms wat seksistische grappen. Gelukkig waren er geen kinderen deze avond.

De dag erna stond de profwedstrijd tussen Brighton en Watford op het programma. Watford beloonde zich optimaal door twee keer te scoren. De Seagulls speelden een van hun betere wedstrijden dit jaar, maar scoorden zoals gewoonlijk niet. Niet dat het publiek ontevreden was, sterker nog. Er werd massaal meegevierd met de Watfordfans die promotie behaalden en temeer omdat de Seagulls nu echt veilig zijn.

Later bleef het in de gehele stad nog onrustig. In een positieve manier.

Het seizoen was voor ons een groot hoogtepunt. Nooit zoveel wedstrijden gezien, zoveel bijzondere dingen meegemaakt. Helaas planden we nogal slecht en zagen de Seagulls maar 1 keer winnen. Mocht de pret niet drukken. Volgend seizoen gaan "we" het vast beter doen!!

Op voorhand leek dit een lastige wedstrijd te worden. Schat dat ik vijf keer Brighton thuis heb zien spelen tegen Derby. Alles verloren. Met als dieptepunt de playoff wedstrijd afgelopen seizoen. Deze werd thuis met 1-2 verloren. Uit met nog dikkere cijfers. 

Omdat het vakantieperiode is in plaatst van snel op en neer, zowaar een weekje in een stadje net boven Brighton, Henfield. Midden tussen de weilanden, dus te modderige voetpaden en de racende automobilisten. Hoe is het mogelijk dat je bijna 100 mag rijden op een smalle weg met tegenliggers die net te breed zijn voor hun eigen weghelft. Gelukkig ondertussen genoeg ervaring.

Meteen op de eerste avond al de wedstijd. We hadden geregeld dat we met een supporters bus mee mochten rijden. Vlak bij ons huisje, slechts op 20 minuten lopen door modderige paden en door het bos. Het leek wel Wrong Turn. Maar mooi om te zien. Eenmaal bij de halte vulde de straat zich met meerdere fans die wouden meerijden. Toen de bus kwam stond onze naam echter niet op de lijst. Vreemd. Nadat de oude steward was overtuigd dat wij echt mee zouden moeten kunnen. Toen de bus met ons verder reed, viel het op dat er mensen bleven staan. Ofwel we zaten in een foute bus. Gelukkig reed deze wel naar het stadion, dus het viel mee.

De wedstrijd was zoals verwacht. Derby prima spelend. Veruit de best voetballende club in de league. Dat het bij rust nog 0-0 was, was een klein wonder. Nog groter het wonder, dat Brighton de eerste vijftien minuten na rust zonder kleerscheuren doorkwam. Powerplay van de bezoekers, enorm veel presie. Omdat Derby niet scoorde, deed Brighton het wel. Stephens scoorde na goed doorzetten de onverdiende 1-0. Derby ging weer vol op de aanval. De 1-1 leek enkele keren te vallen, maar wederom scoorden de Rams niet. Stockdale keepte ongekend goed en de Seagulls hadden geregeld ook geluk. In de counter werd het zelfs 2-0 door LuaLua. Hierna kwam de score niet meer in gevaar en wonnen de Seagulls -lekker smering- met 2-0

De afgelopen maanden zijn nog niet echt gelukkig gebleken. Ben al tijden geleden gestopt met het bijhouden van het aantal bezochte wedstrijden, hoe vaak er gewonnen is etc. De huidige vorm is niet alleen bij de Seagulls afwezig, maar bij onze bezoekjes ook. Ondanks het gestopt zijn met bijhouden zitten de huidige stats nog wel tussen de oren. Voor deze wedstrijd werd er bij 7 bezochte wedstrijden maar 4 punten gepakt. Slechts 4 gelijke spelen, geen overwinningen. Nu vind ik het winnen van wedstrijden erg erg fijn, maar het gaat om het hele pakket, de reis, de beleving. Die was altijd prima.

Tegen Forest waren we weer vol goede moed. Het zou gaan gebeuren, 3 punten, goed voetbal, spektakel.... Helaas. Brighton speelde (zoals bijna elke wedstrijd) weer okay. Balbezit, positiespel was prima in orde. Verdedigend stond het op enkele momentjes na prima. Helaas voor de Seagulls, Alle 3 schoten van Forest vlogen erin. Omdat Brighton maar 2 keer wist te scoren (1 goal van debutant Kayal) is het nu 4 uit de laatste 8 voor mij. Erg teleurstellend was het spel. Gelukkig was het verder prima. Een nieuwe pub geprobeerd, The Battle of Trafalger. Daar enkele andere Seagullsfans gesproken. Was weer prima. In maart mogen we weer. In een weekje naar Brighton - Derby en Reading - Brighton

Voetbalreizen naar Brighton blijven geweldig. Al houd ik ervan om in niet al te grote groepen te reizen, 2 tot
4 is perfect. Dit omdat we dan maar met 1 auto hoeven te reizen, of dat we met z'n allen aan 1 tafel kunnen
zitten in de pub. De tweede reden is natuurlijk onzin, maar het is wel makkelijker om zo bij te houden wie het
volgende rondje mag halen.

Deze wedstrijd ging het echter anders, met de rest van de familie werd het omgedoopt tot een reisje naar
Engeland waar tijdens deze vakantie ook een wedstrijd bezocht zou worden, of voor mij eigenlijk een
wedstrijd bezoek aan Brighton waarbij ook een familievakantie zat ;-)

Met twee auto's op de boot van Calais naar Dover. Laatste keer voor mij, niet mijn ding, te langzaam.
Volgende keer weer door de Eurotunnel dus. Voor Dover had ik stieken het adres van het locale stadion
opgeschreven, "per toeval" langsrijden en enkele foto's maken. De haven van Dover, ligt echter nogal
overhoop, dus verder dan een later gemaakte foto van het Cray Wanderers stadion kwam ik niet. Later nog
begrepen dat het een stadion is wat ze delen. Vond het ook niet zo heel bijzonder.

Zaterdag was de grote dag. De mannen naar de wedstrijd, de vrouwen shoppen in Brighton. Wederom mooi
optijd naar het stadion zodat we even goed rond konden kijken en optijd op de tribunes zaten. De opbouw
naar de wedstrijd, de sfeer, vind het zeker net zo mooi als de wedstrijd zelf. 
De wedstridj begon 7 minuten later in verband met de Hillsborough herdenking, de minuut stilte voor de
wedstrijd was nagenoeg stil, her en der een telefoon piepje.. (uitzetten!!) Het was mooi.

De wedstrijd zelf was best aardig, zeker gezien het aantal gedrochten die ik/we de afgelopen maanden
bezochten. Vaak was het de bal rondspelen zonder idee. technisch goed, maar totaal rendement loos. Zoals
gezegd, het was nu wat beter, met twee echte vleugelspelers, LuaLua en March, Lingard vlak achter Ulloa
was het voor Oscar zijn maatstaven erg aanvallend. De wedstrijd was niet goed, maar wel zeer vermakelijk,
vooral de eerste helft. Enkele goede kansen, een paar prima goals, de banter richting Poyet jr, de zoon van
oud Brighton trainer Gus, het was zoals een wedstrijd hoort te zijn.

De tweede helft was wat minder, Brighton vond het best, Charlton nog in gevecht tegen degradatie, moest
komen, waar was redelijk machteloos. In de laatste minuut maakte JFC nog de 3-0 zodat iedereen tevreden
naar huis kon. Wij gelukkig ook, waar we de dag in traditie afsloten bij de Italiaan en ons zoals het hoort in
Brighton blauw betaalden aan parkeerkosten.

Volgende wedstrijd had Forest uit moeten zijn, maar deze is al uitverkocht, hopen dus op de playoffs!

Het moet een jaar of 13 geleden zijn geweest. Met vier man op vakantie in Engeland, vlak bij Dover. Net
voorzien van een rijbewijs, nog een groentje op de weg en dan  links rijden...

Halverwege de vakantie had ik het fantastische idee, we zijn toch in Zuid Engeland, waarom zouden we niet
"even naar Brighton rijden"? Goed plan natuurlijk.
Na twee uur over de boerenlandweggetjes, binnendoor langs de zee naar Brighton. Daar aangekomen, links
rijdend over de boulevard, het was zomer, dus draaimolen, vol strand, zeemeeuwen, alles check.
Alleen geen stadion te zien. In deze google loze periode, zonder adres van het stadion te weten, maar
gewoon op de gok ergens heen rijden.

Na een korte periode zoeken vonden we het stadion. Trots enkele foto's gemaakt.
Terug in Nederland erachter komend, dat je niet het voetbalstadion, maar de Greyhound renbaan hebt
bezocht. Oeps.

Nu, 2014, met 75% van dezelfde groep, dezelfde route geprobeerd. Okay, niet binnendoor, maar via de
autobaan naar Brighton. Dit jaar lukte het wel...

Wederom met de Eurotunnel, en wederom mooi optijd in Brighton. Fantastisch hotel, lekker veel tegenwind
(recht omhoog springen en 2 meter verderop landen, met mijn postuur is daar veel wind voor nodig ;-) ) De
vrijdag rustig besteed zoals het hoord, rondje door de stad lopen, biertje, slapen.

Wedstrijddag ook traditioneel, ontbijten, te veel vieze meelworstjes, spek en roerei. Klein drankje in de stad
en naar het stadion. Programmaboekje kopen, hattrick lot (en natuurlijk weer niets winnen) In de
supportershome Liverpool Arsenal kijken en een pie naar binnen werken. Wedstrijd bezoek zoals het hoort!

De wedstrijd was redelijk. Totaal niet verwend bij de afgelopen bezoeken, creerde Brighton zowaar wel weer
eens genoeg kansen, los op een enkele uitbraak van Doncaster, had Brighton 80 minuten de overhand. De
statistieken allemaal in het voordeel van Brighton. De enigste belangrijke, doelpunten, tja...

Na een 0-0 ruststand en een afgekeurde goal van de al lang droogstaande Ulloa, maakte de Argentijn toch de
dik verdiende 1-0. Verder valt er weinig over te vermelden. Rodriguez is een goeie aanwinst, snel en
gevaarlijk, Stephens nogal onwennig, kan zeker voetballen, maar een beetje felts not.  Obika wederom
dramatisch. Wat mij betreft de slechtste deal in jaren voor Brighton.

Na de wedstrijd nog een pie, pizza en een drankje, daarna tijd om de Brighton mutsen te laten drogen.

Zondag terug gereden. File onder London, 2,5 uur vertraging bij de Eurotunnel, maar boeiend... 3 punten,
leuk weekend, en iedereen weer heel thuis. En als beste, we vonden het stadion deze keer wel! ;-)

De afgelopen jaren eigenlijk elke keer de wedstrijd op de tweede zaterdag van januari mogen bezoeken.
Zoals het hoort bij een traditie ook dit jaar dus naar Brighton. De afgelopen paar wedstrijden niet met het
vliegtuig en zelfs niet met de boot, maar lekker met de auto door de Eurotunnel. En omdat het altijd koud is,
zeer koud zelfs begin januari, zelfs een thermoshirt gekocht.

Bleek onnodig, de heenreis ging supersnel, de terugreis ging supersnel en het was best wel warm. De eerste
dag dan ook na het inchecken in het hotel, op vrijdag, lekker over tot een andere traditie, iets met een
pints....

Zaterdag was het nog beter, een pintje op een bankje op het strand. In de zon, heerlijk. Een goede
voorbereiding op de wedstrijd, waar we zoals altijd rond 2,5 uur voor de wedstrijd waren. Gelukkig lagen
onze kaarten alweer klaar dus konden we een pint en pie proeven in Dick's bar. Het supporterscafe in het
stadion. De pie's zijn overigens al wereldberoemd, als een mans zaak een demo pie opgestuurd naar het
Brighton bestuur. Dat beviel zo goed dat na het proeven van de pie's, ze meteen werden gekozen als de
standaard voor in het nieuwe stadion. Na 3 jaar zijn ze te krijgen in diverse stadions, zoals bij Arsenal, maar
ook tijdens de Olympische spelen. We kunnen er niet om heen, ze waren weer heerlijk.

Tijd om het stadion binnen te gaan!

De stemming was iets beter dan de afgelopen bezochte wedstrijd. Ben gestopt met het tellen van het aantal
bezochte wedstrijden (boeit niet..!) maar de eerste 14 wedstrijden allemaal gewonnen, recent vooral verlies
en gelijke spelen. Dus de goede stemming bleek een goede voorbode.

Met Bridcutt niet fit, en Barnes net verkocht, starte LuaLua als links buiten. De latere MOM was wederom
niet te stoppen. Razend snel langs zijn tegenstanders en enkele verwoestende schoten. -en af en toe een te
lompe tackle richting de tegenstander-
Brighton domineerde de eerste 60 minuten. Veel kansen werde niet afgerond, maar nadat binnen 20
seconden de keeper van Birmingham 2 keer goed redde, was het Lopez in de rebound die de 1-0 binnen
schoot.

De laatste 30 minuten nam Birmingham het initiatief. Met de lange slungel Zigic werd de bal geregeld in de 16
gepompt. Zowaar twee keer had Birmingham dé kans om de gelijkmaker binnen te knallen, beide keren werd
er hopenloos gefaald. In de laatste minuut kreeg Ince nog een geweldige kans om de 2-0 te maken, maar
alleen voor de keeper schrok hij zo van deze kans, dat hij de bal zo zacht schoot dat deze waarschijnlijk
nooit de doellijn zou hebben gehaald, de keeper pakte de bal toch maar voor de zekerheid op. Smet was wel
de zware blessure die Crofts opliep. Hij komt dit jaar niet meer in actie.

Na de wedstrijd in Amerikaanse style een hamburger gescoort, voetbal voedsel! Nieuwe zaak aan de zee,
beviel prima.